13 Eylül 2016 Salı

Ben Ünlü Biriyim!


Kimseye kendimi açmam,kimseyle kolay kolay konuşmam,kimseye içimi dökmem.Bu gruba ailemde dahil.

Benim ailem biraz gariptir.Hepsi okumuş yüksek yerlere gelmişlerdir fakat birbirlerinin aile içindeki durumlarını eleştirmeye bayılırlar.


'Devriye kilo almış sanki,hımmm...'

'Yeliz o üniversiteyi kazanamamış mı,ah ah...'

'Merve'de çok tembel,biraz daha hareketli olsa...'


Bu yüzden aileme kapattım kendimi.Babama da.Kapatmıştım daha doğrusu.Annemgil iki hafta önce Muğla'ya tatile gittikten sonra babam,dayım ve ben babannemde kalmaya başladık.Çok fazla konuşmadığım babamla,o dönem içerisinde baya yakınlaşmıştık.Seviyeli konuşma tarzından esprili konuşma tarzına geçmiştik.

Fakat babam beni hala tanımıyordu.Benim hakkımda bir şey söylerken 'Sen bunu da yaparsın...' diyordu.Şaka amaçlı sarf ettiğim sözleri,benim karakterimde yer edinmiş davranıştan sayıyordu.Ünlü biriydim sanki.Magazin haberlerine söyledikleriyle hakkında çıkarımlarda bulunulan ünlüler gibi.Kimse ne düşündüklerini bilmiyordu,gerçekte nasıl davrandıklarını da.Sadece bize yansıtılan kısmı görmemizi sağlıyorlardı,o kadar.Devamına izin yoktu.

Benim halimde aynen böyleydi.Bunu en iyi babamla dün ettiğimiz kavgada farkına vardım.


'Baba bana şunu alsana.' 

'Olmaz kızım param yok.'

'Boşver ya,çalarız birinden olur biter :)'


Espri amacıyla söylendiği ne kadar da bariz değil mi?Fakat işlek caddenin ortasında duymadığım laf kalmadı.Sanki ben beş yaşındaydım ve çocuğun birine çelme takmıştım o yüzden azar yiyordum.Geçen herkes bize bakıyordu.Daha fazla göze batmamak için babama cevap vermedim.Sonraki iki saatte ise gerilim üst düzeydeydi.

Benim olaydan çıkardığım tek ders şuydu:Babam benim kim olduğumu gerçekten bilmiyordu.Bu kadar yıl geçmiş olmasına rağmen hala beni tanımak istemiyordu.Herkese beni farklı tanıtıyor,hakkımda farklı konuşuyordu.

Onun kafasında oturttuğu kalıba zor da olsa uyum sağlamayı başarmıştım ama her zaman daha fazlasını istiyordu.Ve bu beni gerçekten yormuştu.

En zoru bundan sonrası artık.Nasıl biri olacağım şimdi?Babamın istediği biri gibi mi olacağım yoksa gördüğü biri gibi mi?




2 yorum:

  1. bence kendin olmalısın ve başkalarının seni nasıl gördüğünü yada görmek istediğini umursamamalısın NOKTA

    YanıtlaSil
  2. Bu zamana kadar hep kendim oldum aslında.Fakat bu ailemden yeterli sevgi görmeme yetmedi.Yanlış olduğunu düşündüğüm davranışlarımın üstüne gittim ama bir süreden sonra böyle davrananın ben olmadığımı fark ettim.Bu ben değildim.Ben sadece sevgiye aç biriydim.Ve sanırım hala öyleyim.

    YanıtlaSil