Bayramdan birkaç gün önce Eskişehir'den dayımlar geldi.Hepsini çok severim lakin 'Aaa!Gelmişler mi?Çok sevindim.' diyemedim.Nedeni ise dayımgille yıllardan beri bir türlü samimi olamayışımız.
Allah razı olsun,dayım her zaman sorar,'Harçlığın var mı,bir şeye ihtiyacın var mı?' diye.Fakat şu geçen 10 sene boyunca,samimi bir şekilde muhabbet etmişliğimiz yoktur.Beni istemeden kasıntı bir kibarlığa iter sürekli.Sanki ben iyi bir aile terbiyesinden yoksunmuşum gibi. 'Aptal bu ya!' 'Aptal mı?SeRa,hiç yakışıyor mu böyle kelimeler sana.' Dayıcığım,şu yaşa gelmişim,neyin iyi neyin kötü olduğunu az çok biliyorum.Bırak da bazı şeylere kendim karar verebileyim.
Yengem ve kuzenim paylaşmayı hiç sevemedi şu zamana kadar.Bir eşyayı ödünç almak istediğimde binbir yüz ifadesiyle karşılaşırım.Zevk duydukları en büyük aktivite ise;insanların zayıflıklarını sürekli alaya almak...
İkisi birlikte bir mağazaya girer,o giysiyi denerler,bu maskeyi alırlar fakat benimle hiçbir şeye bakmazlar.Sadece benimle değil kimseyle bakmazlar.Kısmi bir egoistlik söz konusu benliklerinde.
Dayımla herhangi bir konuda muhabbete girişiriz.Birden muhabbetin ortasında çekip gider.Karakter meselesi belki de.Ancak benim hoşuma gitmiyor bu tip davranışlar.
Belki bencillik ediyorum ya da yanlış bir kanıdayım,bilemeyeceğim.Ama ben ailem dediğim kişilerle samimi olmak isterim.Zorunlu bir kibarlığın olmadığı ortamda doyasıya muhabbet etmek isterim.Umarım bu dileğimi gerçekleştirmek bir gün nasip olur.
umarım dileğiniz kabul olur samimiyet güzel birşey ancak olmazsa da üzülmenize gerek yok bence herşeyi olduğu gibi kabul etmek, olduğu kadar yaşamak, hiç kimseden hiçbir şey beklememek en doğrusu...
YanıtlaSilHaklısınız fakat insan ailesi olunca bekliyor bazı incelikler :(
Silaile ya tabi ben yorumumu yazarken bu önemli ayrıntıyı kaçırmışım. aile olunca işler biraz değişiyor haklısınız ancak siz yinede beklentiye girip de üzmeyin kendinizi :)
SilDeneyeceğim,teşekkürler :)
SilAile içinde böyle durumların yaşanması kötü tabi.
YanıtlaSilMaalesef :(
SilBazı şeyler karakter meselesi .Onları da öyle kabul etmek gerekiyor. Çok fazla takılmamaya çalış sadece yavaş yavaş alışıyor insan zaten. Bizim ailede de öyle de oradan biliyorum. Aslında çok kalabalık bir ailemiz var. Ama öyle akrabalarımız var ki benim için dışarıdaki insanlardan pek de farkları yok. Samimiyetleri kişisine göre oluyor. Biz onları öyle kabul etmeye başladık, belki onlar bizden bahsetmiyorlar bile :) Kısacası samimi olabildiğin insanları hatırla o zamanlarda, ve gülümse... Çünkü herkesin dünyası kendine...
YanıtlaSilBen de başlarda düşünüyordum acaba ben mi bir yanlış yaptım da bana böyle davranıyorlar diye.Fakat dediğiniz gibi alıştım zamanla.Herkes kendin gibi samimi olamazmış onu da öğrendim.Baska biri olsa kesip atabilirsin ama ailen olunca kabullenmekten başka bir şey gelmiyor elinden...
Sil